I love Chanel

 

Het is inmiddels 15 jaar geleden.
Ik ging met mijn moeder naar ons favoriete winkel centrum, in Rijswijk.
Terwijl ik een drankje deed bij V&D la place belde ik nieuwsgierig naar de Rabofoon.
….En ja er was een grenzeloos groot bedrag van 1200 gulden op mijn rekening gestort.
Wat was ik blij!
Ik had een modellenopdracht gedaan en dit was een groot bedrag wat ik nog nooit eerder op mijn rekening had gehad. En vooral; In een keer!
Ik voelde me zelfstandig, ik voelde me zo goed! Dit had ik zelf verdiend, dit was mijn eigen geld.
Het gevoel van power wat “eigen geld” je kan geven, ervoer ik die dag als nooit tevoren.
En nog steeds ben ik groot voorstander van het verdienen van je eigen geld.
Zelf verdienen geeft mij nu eenmaal een trotser gevoel dan zelf krijgen ;-)

Op die leeftijd had ik al diverse bijbaantjes gehad:
In de komkommers, tomaten, (3 gulden per uur)
En bij The Body shop (4 gulden per uur)
Maar hee! Opeens was mijn saldo voor mijn gevoel grenzeloos.

Toen mijn moeder en ik “even” de Douglas inliepen gebeurde het.
Daar, op een mooie luxe stelling stond ze. De bom sloeg in, Dit was liefde op het eerste gezicht. Een prachtig zwart glanzend doosje met afgestopte hoekjes. En een Mooi wit ingekeept Chanel –teken.
Perfecte ronde vormen, in een ow zo stijlvolle verpakking; ook wel bekend als
“Chanel Les 4 Ombres Vanites”” De kleuren vond ik te gek. Hier droop luxe vanaf. Dit vond ik prachtig, dit was Pure chemie”


Toen ik voorzichtig, heel voorzichtig het palletje aanraakte en de kleuren vervolgens op de bovenkant van mijn hand smeerde, voelde ik liefde. Ow wat was dit mooi.
Precies de juiste kleuren, en een hele hoge pigmentatie. Door de strategisch geplaatste spotjes in het plafond van de Douglas leek alles nog mooier. ( Dat weet ik nu, daar dacht ik toen niet aan)
Ik keek naar mijn moeder, die het eens was met mijn keuze. Ze vond het ook super mooi.
En toen de prijs, de prijs was voor een meisje van 19 tot die tijd ondenkbaar. En eigenlijk niet in verhouding.
68,- gulden. Een fortuin
 Ik besloot de winkel uit te gaan om er nog eens over na te denken.
De spanning die er dat uur volgde was een mix van  adrenaline, vlinders, en grote onrust.
De onrust werd al snel doorbroken met de woorden:
JA! “Ik ga hem kopen”
Mijn moeder antwoorde; Als je zeker weet dat je er helemaal blij van word zou ik het gewoon doen!

En blij was ik.
Ik denk dat ik 2 jaar lang met het doosje heb kunnen smeren, want wat was ik er zuinig op.
Iedere dag had ik mijn “”Chanel momentje”
Nu vraag jij je misschien af; was het haar geld waard? Ik zeg volmondig JA
Zouden er geen goedkopere doosjes bestaan met ongeveer dezelfde pigmentatie en resultaten en 3x goedkoper?  ”JA ! ” Maar hee, ik had wel mijn allereerste

Chanel ervaring

Nog steeds gun ik mijzelf zo heel af en toe een product van Chanel, en ik word weer bijna net zo vrolijk als van als die eerste keer.

Mocht het programma de rekenkamer , komen met een aflevering
“Luxe make-up wat kost dat nu?”
Dan zal het me niets verbazen als er wellicht maar een paar euro aan materiaal en productie kosten in een dergelijk product zitten.
Je betaald vooral voor de luxe beleving. Maar als je er van geniet, en je kunt het betalen? Moet je het soms gewoon DOEN!
Overigens had ik me destijds lek moeten kopen aan die doosjes; ze kosten inmiddels ruim 50 euro! ;-)

Heb jij ook een soortgelijk zwak voor een luxe merk?
Lett me know!

Suzanne van Haaster www.sundaymonday.nl