woensdag 23 juli 2014

De aanslag op het vliegtuig.


Lang nagedacht over deze blog.
Ik vond het te moeilijk om er iets over te zeggen. Maar ook te moeilijk om er niets over te zeggen......

Wat ik gemerkt heb afgelopen dagen is dat mensen heel verschillend reageren op een ramp van deze omvang. Verschillende mensen, verschillende reacties.
Ik ben nogal actief op social media en daar kan ik minimaal 4 soorten mensen onderscheiden:


Type 1 De mensen die roepen dat ze het zo erg vinden;
Deze mensen volgen het nieuws op de voet en hebben een duidelijke mening.

Type 2 De mensen die niets zeggen;
Ze zwijgen, je hoort ze gewoon niet.

Type 3 De mensen die zwijgen over de ramp en het alleen maar over zichzelf hebben.
Ze hebben het over luchtige leuke andere dingen.Bijvoorbeeld over een Chanel tas die ze graag zouden willen hebben, of een pers event waar ze geweest zijn, met veel make-up en andere leuke dingen.
 
Type 4 Degene die voor een ander wil bepalen hoe je met deze aanslag om moet gaan.

Met de laatste groep heb ik grote moeite.
Wie ben jij om te bepalen, dat een BN-er niets over de vliegtuigcrash mag zeggen?
Of wie ben jij om te denken dat iemand die praat over een lipstick of Chanel tas, er niet mee bezig is?
Ik geef toe, ik vind het in eerste instantie ook leeg en te luchtig overkomen. Maar aan de andere kant; ”Je weet het niet”
Dat een persoon ervoor kiest om er niets over te zeggen wil niet betekenen dat deze er niet mee bezig is. Echt niet.
Het kan ’te luchtig” overkomen, maar wellicht is dat een keuze van die persoon.
Gewoon een manier om er mee om te gaan.
Dezelfde persoon kan 5 uur lang onafgebroken naar het nieuws gekeken hebben. En in bed niet kunnen slapen. Dat je er niets over zegt, wil niet meteen betekenen dat het er niet is.

Om 16.00 ben ik stil, ik zwijg.
Doe jij dat ook? En zullen we gewoon een beetje liever voor elkaar zijn?

Suzanne van Haaster

Geen opmerkingen:

Een reactie posten