bezoek ook de webshop: www.sundaymonday.nl

 

2 ways to look at Primark

Het is alweer een tijdje geleden dat ik besloot voor het eerst naar Primark Rotterdam te gaan.
Was het de honger naar een nieuw wild avontuur? Of de prachtige items die ik vaak op blogs voorbij zag komen?
Ik was in ieder geval nieuwsgierig geworden door de prachtige foto met onderstaande blouse, die ik in een paar luxe magazines had gezien.
Een ding was zeker deze blouse moest van mij worden. Hiermee zou ik een stijlvolle Scandinavische schone lijken; ”like a million dollar ogen, en slechts een euro of 15 kwijt zijn”
En hee dat leek me een mooie deal!

Gewapend met chipkaart van de NS stapte ik in de trein.
Van Vriendin, Stylist en Primark fan, Miss-E had ik al gehoord dat 9.00 tot 10.30 de beste tijd zou zijn.
Miss-E  kende het klappen van de zweep en mag zich gerust Primark expert noemen.
Toen ik om 10.25 arriveerde realiseerde ik me, bij aanzien van de geweldige drukte, dat ze wellicht bedoeld had dat ik om 10.30 vooral moest maken dat ik wegkwam! In theorie had ik nog precies 5 hele minuten. Vol goede moed want ”hee ik was er nu toch” baande ik me een weg door de hoeveelheid rekken, tassen, paden en vrouwen.
Wat mij meteen opviel was het idiote fanatisme van de medeshopper. Waar je bij H&M nog weleens een beleefd  dankjewel of mager knikje van de mede shopper mag verwachten , is dit in Primark blijkbaar “not done” .
Niks vriendelijke glimlach, niets oog voor een ander.
Wat ik zag waren vrouwen in alle maten, en van alle leeftijden die een soort grijpgrage oneindige blik hadden. Enkelingen met de ultieme accessoire in barre tijd; de  trolley! Het werd mij al lopende en observerende duidelijk, “dit was fashion oorlog!”
Zwaar geshockt door de rommelige rekken, en de kilometers lange rijen bij de paskamer en kassa … dacht ik toch; “Doorzetten Suus”” Je bent er nu eenmaal, en dit schijnt “Hot en happening” te zijn.
Ik wierp nog een blik op die stomme vierkante grijze mandjes. En vroeg me af; Wie loopt er nu in godsnaam met een dergelijk burgerlijk onding door een winkel?  Twee leggings en een sjaal verder begon ik langzaam het nut ervan in te zien, met het mandje als wapen werd het makkelijker mensen weg te duwen en zo de paden vrij te maken.
 Daar kwam ik! Daar ging ik! “”Halleluja maak plaats; “’Suzanne is in de Primark”!”
Toen; “’Jawel!” Daar hing hij.
De blouse waar ik het helemaal in zou gaan maken. Was dat hem echt?
Ik voelde eraan. Mijn lip begon al  licht te trillen, mondhoeken krulden naar beneden.
Wat voelde dat eng!
 Ik checkte de binnenkant; Geen wonder; “100% polyester” acrhhhhh
“Horror, als je van natuurlijke materialen en dito frisse okseltjes houd”
Ik gaf het toch nog een kans, en besloot de blouse mee te nemen naar de spiegel en lachte hoopvol naar mijn “”selfie””
Hemel!  Wat zag ik bleek; Dat geel, veel feller dan op de mooie foto’s. En dan die idioot drukke print.
Bij een blondje? ”What the hell was i thinking?”
Een absolute aanfluiting, dat was het. Ik hing de blouse beteuterd terug.
Na de blunder met de blouse besloot ik huppelend ( om de moed er in te houden) naar het Beauty hoekje te gaan. Beauty is altijd leuk, het past mij namelijk altijd, het maakt me altijd vrolijk. En ja dit was aantrekkelijk. Een complete oogschaduw box met 10 prachtige tinten.
En dit alles voor 2 euro vijftig! Denkende over de kwaliteit , zichtbaar twijfelend werd ik aangesproken door een iets te jong geklede dame, met een walm van Lolita lempicka, en lekker roodgeverfd kapseltje ”Ja wijffie, duurkoop is echt niet altijd goedkoop”
Haar tongval verraadde haar Rotterdamse afkomst.
“Die mascara ken je best proberen hoor meid”
“’Prijs zegt ook niet alles meid”
 “Ik had pas een broek van een heel duur merk;  Cindy Crawford, nou wat denk je meid?”
Ze keek me vragend aan. Wachtende op mijn antwoord.
Ik haalde mijn schouders op.
“Meid hij begon te kruipen die broek. Te kruipen zeg ik je” En hij was wel 35 euro!”
Ik hield wijselijk mijn mond. Maar schudde meelevend.
Vroeg me bijna hardop af of een spijkerbroek van 35 euro niet super goedkoop was? Maar wat wist ik nou? Ik draag al in geen jaren een spijkerbroek. Gesterkt door het enige contact wat ik verder gehad heb met de medeshopper kieperde ik blij het make-up doosje in mn mandje.
Vervolgens  snelde ik me al een stuk blijer;- Noem het shop- adrenaline -naar de bovenverdieping.
Daar lagen honderden Tasjes en schoenen.
Zoals jullie weten ben ik ruim voorzien van mijn eigen jurkjes truitjes  van mijn shop; www.sundaymonday.nl  Maar schoenen en tasjes, die ontwerp (ik tot nog toe) niet.
Mixen en matchen; en af en toe openlijk vreemdgaan met een ander merk; Het moet allemaal kunnen. Langzaam scande ik al het moois. En JAA daar stonden ze; Mijn laarzen; een beetje stoer en een beetje klassiek. Helemaal mijn stijl.
 Ik keek driftig om mij heen, waar stonden de bankjes zodat ik ze even rustig kon passen? Ik kwam erachter dat er helemaal geen bankjes zijn in Primark. Hinkelend op 1 been, (de laarzen zaten aan elkaar verbonden met dun spaghetti elastiek ) Paste ik de laars aan. Ja helemaal leuk voor 24 euro! Meer fashion adrenaline kwam tot me. Deze zou ik straks af gaan rekenen, deze zouden straks van mij zijn. Sjeant detail; Primark vind dat je met maat 41 niet zulke lange tenen moet hebben. Want ik heb in de Hele Primark alleen maar maat 40/41 gezien. Ik moest dus wel voor maat 42 gaan.
Toen ik bij de kassa stond bleek dat  ik 12 dingen in dat vreselijke mandje gegooid had, prijzen van 1 euro tot 24 euro.  En was er blij mee. Zeker toen ik bij de kassa maar 79.00 moest afrekenen. Want er zaten hele leuke dingen bij. De grijze sjaal met zilveren stippen die ik voor 2.50 kocht, heb ik wekelijks aan, en de oogschaduw  die ik scoorde heeft een super pigment.

Terug op het station liet ik dromerig mijn blik over de straat dwalen. . dit had ik overleefd…dit had ik overwonnen. Tot ik eens goed keek, wat in mijn ooghoek bruine tegels leken waren opeens allemaal Primark tassen. Voelde me ineens een kudde dier. Iedereen op dit station ging naar de Primark.
Ik bedacht er zijn 2 ways to look at Primark.
Het was zowel afschuwelijk als geweldig.

Conclusie; “Je kunt op twee manieren naar Primark  kijken”
Geweldig:  Als je van goedkoop houdt, als je van zoeken houdt, als je van extreme mensenmassa’s houdt, als je tijd genoeg hebt, als je er met weinig geld goed uit wil zien.
Afschuwelijk, Als je tijd kostbaar is, als je als eigen ondernemer gaat uitrekenen hoe lang je moet wachten en wat wachten kost. Als je van rust en overzicht houdt, als je voor natuurlijke materialen gaat.

Twee maanden later een treurige dag
Ik viel namelijk kei maar dan ook keihard voorover op straat, Ik moest  een week lang herstellen, van een totaal beurs lichaam en een verschrikkelijke dikke lip.
Ik durf bijna niet te zeggen welke laarzen ik aanhad.
Het is ook vast geen nieuws dat ik voortaan echt alleen maar maat 41 koop.
Goedkoop is soms toch duurkoop. En tijd is een kostbaar ding. Zeker als iedereen je aankijkt en denkt “Verkeerde botox ingreep gehad?” ( Nee te grote laarzen!)

Toch blijft een dosis Primark zo af en toe een ehmm…."Een leuke uitdaging”
Wanneer komt er een online shop?