2 ways to
look at Primark
Het is alweer een tijdje geleden dat ik besloot voor het
eerst naar Primark Rotterdam te gaan.
Was het de honger naar een nieuw wild avontuur? Of de prachtige items die ik vaak
op blogs voorbij zag komen?
Ik was in ieder geval nieuwsgierig geworden door de prachtige foto met
onderstaande blouse, die ik in een paar luxe magazines had gezien.
Een ding was zeker deze blouse moest van mij worden. Hiermee zou ik een
stijlvolle Scandinavische schone lijken; ”like a million dollar ogen, en
slechts een euro of 15 kwijt zijn”
En hee dat leek me een mooie deal!
Gewapend met chipkaart van de NS stapte ik in de trein.
Van Vriendin, Stylist en Primark fan, Miss-E had ik al gehoord dat 9.00 tot
10.30 de beste tijd zou zijn.
Miss-E kende het klappen van de zweep en
mag zich gerust Primark expert noemen.
Toen ik om 10.25 arriveerde realiseerde ik me, bij aanzien van de geweldige
drukte, dat ze wellicht bedoeld had dat ik om 10.30 vooral moest maken dat ik
wegkwam! In theorie had ik nog precies 5 hele minuten. Vol goede moed want ”hee ik was er nu toch” baande ik me een weg door de hoeveelheid
rekken, tassen, paden en vrouwen.
Wat mij meteen opviel was het idiote fanatisme van de medeshopper. Waar je bij
H&M nog weleens een beleefd dankjewel of mager knikje van de mede shopper
mag verwachten , is dit in Primark blijkbaar “not done” .
Niks vriendelijke glimlach, niets oog voor een ander.
Wat ik zag waren vrouwen in alle maten, en van alle leeftijden die een soort
grijpgrage oneindige blik hadden. Enkelingen met de ultieme accessoire in barre
tijd; de trolley! Het werd mij al
lopende en observerende duidelijk, “dit was fashion oorlog!”
Zwaar geshockt door de rommelige rekken, en de kilometers lange rijen bij de
paskamer en kassa … dacht ik toch; “Doorzetten Suus”” Je bent er nu eenmaal, en
dit schijnt “Hot en happening” te zijn.
Ik wierp nog een blik op die stomme vierkante grijze mandjes. En vroeg me af; Wie
loopt er nu in godsnaam met een dergelijk burgerlijk onding door een winkel? Twee leggings en een sjaal verder begon ik langzaam
het nut ervan in te zien, met het mandje als wapen werd het makkelijker mensen
weg te duwen en zo de paden vrij te maken.
Daar kwam ik! Daar ging ik! “”Halleluja
maak plaats; “’Suzanne is in de Primark”!”
Toen; “’Jawel!” Daar hing hij.
De blouse waar ik het helemaal in zou gaan maken. Was dat hem echt?
Ik voelde eraan. Mijn lip begon al licht
te trillen, mondhoeken krulden naar beneden.
Wat voelde dat eng!
Ik checkte de binnenkant; Geen wonder; “100%
polyester” acrhhhhh
“Horror, als je van natuurlijke materialen en dito frisse okseltjes houd”
Ik gaf het toch nog een kans, en besloot de blouse mee te nemen naar de spiegel
en lachte hoopvol naar mijn “”selfie””
Hemel! Wat zag ik bleek; Dat geel, veel
feller dan op de mooie foto’s. En dan die idioot drukke print.
Bij een blondje? ”What the hell was i thinking?”
Een absolute aanfluiting, dat was het. Ik hing de blouse beteuterd terug.
Na de blunder met de blouse besloot ik huppelend ( om de moed er in te houden) naar
het Beauty hoekje te gaan. Beauty is altijd leuk, het past mij namelijk altijd,
het maakt me altijd vrolijk. En ja dit was aantrekkelijk. Een complete oogschaduw
box met 10 prachtige tinten.
En dit alles voor 2 euro vijftig! Denkende over de kwaliteit , zichtbaar twijfelend
werd ik aangesproken door een iets te jong geklede dame, met een walm van
Lolita lempicka, en lekker roodgeverfd kapseltje ”Ja wijffie, duurkoop is echt
niet altijd goedkoop”
Haar tongval verraadde haar Rotterdamse afkomst.
“Die mascara ken je best proberen hoor meid”
“’Prijs zegt ook niet alles meid”
“Ik had pas een broek van een heel duur
merk; Cindy Crawford, nou wat denk je
meid?”
Ze keek me vragend aan. Wachtende op mijn antwoord.
Ik haalde mijn schouders op.
“Meid hij begon te kruipen die broek. Te kruipen zeg ik je” En hij was wel 35
euro!”
Ik hield wijselijk mijn mond. Maar schudde meelevend.
Vroeg me bijna hardop af of een spijkerbroek van 35 euro niet super goedkoop
was? Maar wat wist ik nou? Ik draag al in geen jaren een spijkerbroek. Gesterkt
door het enige contact wat ik verder gehad heb met de medeshopper kieperde ik
blij het make-up doosje in mn mandje.
Vervolgens snelde ik me al een stuk
blijer;- Noem het shop- adrenaline -naar de bovenverdieping.
Daar lagen honderden Tasjes en schoenen.
Zoals jullie weten ben ik ruim voorzien van mijn eigen jurkjes truitjes van mijn shop;
www.sundaymonday.nl Maar schoenen en tasjes, die ontwerp (ik tot
nog toe) niet.
Mixen en matchen; en af en toe openlijk vreemdgaan met een ander merk; Het moet
allemaal kunnen. Langzaam scande ik al het moois. En JAA daar stonden ze; Mijn laarzen;
een beetje stoer en een beetje klassiek. Helemaal mijn stijl.
Ik keek driftig om mij heen, waar stonden
de bankjes zodat ik ze even rustig kon passen? Ik kwam erachter dat er helemaal
geen bankjes zijn in Primark. Hinkelend op 1 been, (de laarzen zaten aan elkaar
verbonden met dun spaghetti elastiek ) Paste ik de laars aan. Ja helemaal leuk
voor 24 euro! Meer fashion adrenaline kwam tot me. Deze zou ik straks af gaan
rekenen, deze zouden straks van mij zijn. Sjeant detail; Primark vind dat je
met maat 41 niet zulke lange tenen moet hebben. Want ik heb in de Hele Primark
alleen maar maat 40/41 gezien. Ik moest dus wel voor maat 42 gaan.
Toen ik bij de kassa stond bleek dat ik
12 dingen in dat vreselijke mandje gegooid had, prijzen van 1 euro tot 24 euro.
En was er blij mee. Zeker toen ik bij de
kassa maar 79.00 moest afrekenen. Want er zaten hele leuke dingen bij. De grijze sjaal met zilveren stippen die ik voor 2.50 kocht, heb ik wekelijks aan, en de oogschaduw die ik scoorde heeft een super pigment.
Terug op het station liet ik dromerig mijn blik over de
straat dwalen. . dit had ik overleefd…dit had ik overwonnen. Tot ik eens goed
keek, wat in mijn ooghoek bruine tegels leken waren opeens allemaal Primark tassen.
Voelde me ineens een kudde dier. Iedereen op dit station ging naar de Primark.
Ik bedacht er zijn 2 ways to look at Primark.
Het was zowel afschuwelijk als geweldig.
Conclusie; “Je kunt op twee manieren naar Primark kijken”
Geweldig: Als je van goedkoop houdt, als
je van zoeken houdt, als je van extreme mensenmassa’s houdt, als je tijd genoeg
hebt, als je er met weinig geld goed uit wil zien.
Afschuwelijk, Als je tijd kostbaar is, als je als eigen ondernemer gaat
uitrekenen hoe lang je moet wachten en wat wachten kost. Als je van rust en
overzicht houdt, als je voor natuurlijke materialen gaat.
Twee maanden later een treurige dag
Ik viel namelijk kei maar dan ook keihard voorover op straat, Ik moest een week lang herstellen, van een totaal beurs
lichaam en een verschrikkelijke dikke lip.
Ik durf bijna niet te zeggen welke laarzen ik aanhad.
Het is ook vast geen nieuws dat ik voortaan echt alleen maar maat 41 koop.
Goedkoop is soms toch duurkoop. En tijd is een kostbaar ding. Zeker als
iedereen je aankijkt en denkt “Verkeerde botox ingreep gehad?” ( Nee te grote laarzen!)
Toch blijft een dosis Primark zo af en toe een ehmm…."Een leuke
uitdaging”
Wanneer komt er een online shop?
